Mogelijkheden

Hoe evangeliseren? Door gebed, houding en gesprek

Gebed

Evangeliseren begint niet met het evangelisatiegesprek. Evangeliseren begint met gebed om het werk en de leiding van de Heilige Geest en een leven met de Heere. Bidden voor je naaste is de grootste daad van liefde die je kunt doen voor hem of haar. Realiseren we ons dat wel?

Bid u wel eens voor uw buren? Voor uw collega’s? Voor een gelegenheid om iets te mogen vertellen over Wie de Heere is?

Maar ook gebed voor onszelf is hard nodig. Of we werkelijk een getuige mogen zijn van Christus. Soms lijkt ons gebed niets uit te halen en misschien raken we de moed ook wel kwijt. Maar dan tóch volharden. In de wetenschap dat de Heere op het gebed -hoe gebrekkig en onvolkomen ook- grote werken wil doen.

Houding

Naast het gebed is in tweede plaats onze houding belangrijk. Hoe ziet de ander, de buitenkerkelijke, ons? En hoe kijken wij naar hen? Zien we de mensen om ons heen? En zijn we ook bereid om er voor hen te zijn? Denk eens aan Zachéüs: nadat Jezus hém had gezien, kreeg hij oog voor zijn naasten. Zijn huis, zijn hart en zijn handen gingen open. Er komt een houding van geven in plaats van een houding van nemen. En dat gebeurde alleen maar omdat Jezus hem werkelijk zag.

Het aangaan van vertrouwensrelaties is heel belangrijk voor evangelisatie. In deze relaties kunnen we iets laten zien van wat het Evangelie in ons leven betekent. Dat, als het goed is, Gods Woord werkelijk gezag heeft in ons leven. In de dingen die we doen, laten en zeggen. Relaties waarin we betrouwbaar zijn en oprechte, warme belangstelling tonen voor de ander.

Gesprek

We moeten onze daden laten spreken, maar zonder woorden kunnen we niet evangeliseren. Door te luisteren, vragen te stellen en door een gesprek te voeren brengen we Gods Woord over aan anderen. In een gesprek maak je contact met elkaar. Een evangelisatiegesprek is geen truc. Het is vooral belangrijk om actief te luisteren, dat wil zeggen: luisteren, samenvatten en doorvragen. Begrijpt hij wat ik zeg? Bedoelen we hetzelfde? Hoe is mijn houding? Tijdens het gesprek zoek je momenten waarop je Gods Woord kunt laten spreken. Dit kan door het doorgeven van een Schriftgedeelte of door in eigen woorden iets uit de Bijbel te vertellen.

Ieder mens doet een bepaald soort ervaringen op in het leven, of ze nu kerkelijk meelevend zijn of niet. Deze basiservaringen zoals sterven, falen, geluk, rampen, ziekten en andere tegenslagen kunnen een reden zijn om te spreken over wat de kern is van het christelijke geloof. De christen heeft op al deze vragen een uniek antwoord, namelijk het antwoord dat hij of zij heeft gevonden in het Woord van God. Dit is kernachtig samengevat in de eerste vraag en antwoord van de Heidelbergse Catechismus. Wat is uw troost, beide in het leven en sterven?

Probeer u in het evangelisatiegesprek echt tot de kern van het geloof te beperken, dat is: Gods goede schepping, onze zondeval en de verlossing die Christus heeft aangebracht.

Verantwoordelijkheid en vertrouwen

Tot slot, als christenen hebben we de verantwoordelijkheid om Gods Woord in begrijpelijke taal door te geven. Om te bidden of de Heere ons leesbare brieven wil laten zijn in de omgeving waar Hij ons plaatste. Om van Hem te getuigen. Maar we hebben niet de opdracht om de ander te óvertuigen. Dat is Gods werk. Wij mogen er op vertrouwen dat Hij zal doen wat Hem behaagt. Dat maakt niet lijdelijk, integendeel! Het geeft juist vertrouwen om te spreken.

Zoals de stadsgenoten van de Samaritaanse vrouw die -nadat zij hen op Jezus had gewezen- tot haar zeiden: ‘Wij geloven niet meer om uws zeggens wil; want wij zelven hebben Hem gehoord, en weten, dat Deze waarlijk is de Christus, de Zaligmaker der wereld.’ Johannes 4:42